ما را به غمزه کشت و قضا را بهانه کرد

خود سویِ ما ندید و حیا را بهانه کرد

رفتم به مسجدی که ببینم جمال او

دستی به رخ کشید و دعا را بهانه کرد

آمد برون خانه ، چو آواز ما شنید

بخشیدن نَواله ، گدا را ، بهانه کرد

زاهد نداشت تابِ جمال پری رخان

کنجی گرفت و یاد خدا را بهانه کرد

                                         اقبال لاهوری