هر روز با انبوهی از غم های کوچک
گم می شوم در بین آدم های کوچک

سرمایه ی احساس من مشتی دوبیتی است 
عمری است می بالم به این غم های کوچک 

گلبرگ ها هم پاکی ام را می شناسند 
مثل تمام قطره شبنم های کوچک 

با آن که بیهوده است اما می سپارم 
زخم بزرگم را به مرهم های کوچک 

پیچیده بوی محتشم مثل نسیمی 
در سینه ها مان این محرم های کوچک 

غم هایمان اندازه ی صحرا بزرگند 
ما را نمی فهمند آدم های کوچک ! 

                                                     سعید بیابانکی